Je kunt het in dit vak niet zo gek bedenken of het bestaat al en anderen zijn je dus vóór geweest. Klinkt een beetje als een boutade, maar laten we eerlijk wezen: had u ooit gedacht iets te lezen over een Frans-Pools kwartet, dat impro en jazz vermengt met Poolse folk? Nou, ik ook niet en toch is dat exact de omschrijving die de platenfirma van het viertal gebruikt op haar website.

Spilfiguur in het hele verhaal is bassist Sébastien Bellah, die twee van zijn muzikale vrienden, trompettist Louis Laurain en saxofonist Pierre Borel, mee in bad trok. Niet dat hij daar veel moeite moest voor doen: de drie kennen elkaar zeer goed en zijn al dan niet in elkaars gezelschap, betrokken bij zowat alles wat in Frankrijk beweegt op het vlak van experimentele (jazz)muziek. Bellah en Laurain zitten bijvoorbeeld samen in de band Musæum Clausum, die een jaar of vijf geleden een bijzonder knappe, titelloze plaat maakte. Alle drie samen zitten ze (soms) in de Umlaut Big Band, het huisorkest van de platenfirma, die vanuit Parijs opereert en waarvan je rustig kunt zeggen dat Borel -die overigens al jaren in Berlijn woont- er de drijvende kracht van is.

Drie kerels die niet veel oog of respect hebben voor grenzen, dus en in de geïmproviseerde muziek is dat eigenlij een basisvereiste. Bellah, die zijn tijd verdeelt tussen Parijs en Warschau, kwam daar in contact met Olga Koziel, zangeres en trompettiste en in de Poolse folk en jazz bekend als creatieve duizendpoot, die de meest onwaarschijnlijke combinaties uit de grond weet te stampen.

Als dit soort muzikanten elkaar tegenkomen, komt daar gegarandeerd een project van en zo’n project is Lumpeks -het woord betekent in de Poolse volkstaal zoveel als “tweedehands kledingwinkel”- en het is behoorlijk treffend voor de muziek die het gezelschap maakt. Van kleren uit de tweedehandswinkel, weet je niet altijd waar ze vandaan komen of wie ze gedragen heeft, maar ze kunnen er weel heel mooi uitzien. Met de muziek van Lumpeks is dat net hetzelfde: ze combineert volkswijsjes, die iedereen kent, maar waarvan niemand meer precies weet waar ze vandaan komen, met terplekke bedachte combinaties, die als gemeenschappelijke noemer de jazz hebben.

Met die gegevens gaan de vier aan de slag en het resultaat is een heel bijzonder weefsel van zang, dans -in Polen dansen ze onder andere de Oberek en de mazurka-, waarbij het in niet)geringe mate gaat om draaiende en tollende figuren. Dat draaien en tollen vind je ook in de negen nummers van deze plaat. Echt makkelijk in het oor liggen ze niet, maar als je de tijd neemt om alles een paar keer in alle rust te beluisteren, ontdek je heel veel raffinement en gedurfde kronkelingen, die de plaat tot een heus avontuur maken. Het wereldwijde web heeft flink wat filmpjes van Lumpeks in de de aanbieding. Probeert u eerst eens opener van de plaat “Le Tunnel” te bekijken en er gaat een intrigerende wereld voor u open. Zeker doen!

(Dani Heyvaert)